Karwia słynie z szerokiej, piaszczystej plaży. Nieduża wieś pojawia się w zapisach po raz pierwszy w roku 1274. W połowie XIX wieku żyło 200 osób, a wśród nazwisk mieszkańców często pojawiały się takie jak Szmundt, Volkmann czy Witbrodt, co poświadcza, że do Karwi przybyło niegdyś sporo osadników pochodzenia holenderskiego.
Karwia to urocza, dawna osada rybacka, która z czasem przybrała charakter wczasowiska. Po raz pierwszy wzmianka o tej wsi pojawiła się w 1274 roku, zaś jej polska nazwa wystąpiła ok. 1670 roku. Tutaj, parę stuleci temu, osiedlili się holenderscy osadnicy, których dziełem jest tama chroniąca przed zalewem wód morskich w czasie sztormu.
Mimo, iż miejscowość jest niewielka charakteryzuje ją długi, prawie 3 km dostęp do morza. Turystów przyciągają szerokie, białe wstęgi plaż nad czystym Bałtykiem, do których przylegają – przedzielone niebieskawymi wydmami – malownicze lasy sosnowe.
Warto również zwrócić uwagę na pozostałości minionego wieku, zachowało się tu kilka domów o konstrukcji szkieletowej z XIX w., wybudowany przez Holendrów w 1900 r. wał przeciwpowodziowy oraz powojenny kościół, do którego na początku lat osiemdziesiątych dobudowano drewnianą wieżę.
Na południe od Karwi znajdują się torfowiska tzw. Karwieńskie i Bielawskie Błota. Rezerwat florystyczny „Bielawskie Błota” obfituje w unikatową roślinność, m.in. znajdującego się pod ochroną moroszka białego oraz bogactwo zwierzyny, w szczególności ptaków. Piękno tego miejsca obserwować możemy na przełomie sierpnia i września, gdy kwitną porastające wielkie połacie tego terenu wrzosy.